Onder hoogspanning in de lucht
keert Hoornhert van zijn vlucht terug.
Langs beken en rivieren
schrijdt het voort in zijn laatste uren
door Arendsoog getroffen.
In niemandsland en vogelvrij
luchtruim zonder grenzen
waar regenbuien plenzen
donkere wolken passeren
zon en maan parkeren
en sterren als wachters staan opgesteld
waar ’s werelds einde als regel geldt,
blijft eeuwig het hart, dat bij God meetelt.